Dewi op de COVID-IC: Volwaardig IC-verpleegkundige

RN2Blend-onderzoeker Dewi Stalpers is weer tijdelijk als verpleegkundige aan de slag gegaan, op de COVID-IC van het UMC Utrecht. In deze blogreeks vertelt ze over haar ervaringen.

"Inmiddels ben ik alweer een aantal avonddiensten verder. Dit keer sta ik op een andere unit. Als ik de plaats van bestemming eindelijk gevonden heb, blijkt tijdens de verdeling van de patiënten dat ik ben ingedeeld als ‘volwaardig’ IC-verpleegkundige en dus zelf verantwoordelijk ben voor één patiënt. Ik stamel nog dat ik van de ondersteuning ben, maar klaarblijkelijk zijn er gewoonweg niet voldoende IC-verpleegkundigen. De anderen stellen me gerust dat het allemaal wel goed komt en ik loop achter ze aan door het complex. Blijkbaar heb ik een PA ;) in de vorm van een militair verpleegkundige (AMV) die me de hele avond zal ondersteunen. Dat is een fijn idee.

Privacy

Ik schrik een beetje van de wat krappe, lage zaal die we oplopen. De patiënten liggen in een rijtje, zonder enige vorm van privacy. Deze unit is namelijk normaal gesproken helemaal niet ingericht op dit soort patiënten. Ook de beademingsmachines en de hele inrichting achter en om het bed zijn helemaal anders dan op de andere unit. Deze avond werk ik samen met 1 IC-verpleegkundige en iemand van de recovery en een aantal AMV-ers. Bij aanvang ben ik nog wel wat ongemakkelijk bij het feit dat mijn persoonlijke PA over mijn schouder meekijkt. Ik hoef hem verder niks uit te leggen, maar het voelt alsof ik een student aan het begeleiden ben. Maar dat ben ik niet. Hij weet beter dan ik hoe deze unit in elkaar zit. En zo raak ik er in de loop van de avond snel aan gewend en hebben we een hele goede avonddienst. Mijn collega’s en ik zijn vooral heel erg onder de indruk van de mate van discipline van deze AMV-ers. De medicatie heeft nog nooit zo tijdig en strak klaar gelegen. De verhalen over missies in het buitenland en hoe de zorg dan georganiseerd wordt, zorgen voor een interessant inzicht in elkaars context en competenties. Dit versterkt de wisselwerking tussen ons.

Poep ruimen

Onze patiënt doet het niet zo heel lekker: hoge beademingsvoorwaarden, hemodynamisch wat wankel en artsen die rond het bed cirkelen met echo-apparatuur om erachter te komen hoe we de patiënt het beste kunnen behandelen. Ondanks de complexiteit van de patiënt en de situatie hoe we aan het werk zijn, verloopt de avond rustig en hebben we het onder controle. Dat komt mede door de onderlinge samenwerking. In alle rust worden dingen uitgelegd en de AMV-ers hebben de spullen al gepakt, voordat je er bij wijze van spreken om gevraagd hebt. En voor het eerst in mijn werkzame carrière bood een intensivist zelf aan om even te helpen bij het ‘poep ruimen’.

Samen afsluiten

Tijdens de debriefing (een kort evaluatiemoment waar alle zorgdisciplines aan deelnemen) die we aan het eind van de avond hebben, zijn we het erover eens dat we ondanks de krappe bezetting met maar 1 IC-verpleegkundige er toch in zijn geslaagd om de patiënten een goede kwaliteit van zorg te bieden. Het helpt zeker om een dergelijk moment te hebben om samen af te sluiten. Al kan ik me wel voorstellen dat als je echt iets heftigs meemaakt dit moment alleen niet voldoende is. Maar daarvoor is er ook een speciaal team psychosociale zorg opgericht."